In een persbericht juicht AIPAC, het American Israel Public Affairs Committee, de “verpletterende Congres-brede brief” toe die 327 Congresleden 26 maart 2010 aan Secretary of State Hillary Clinton stuurden. “Binnen amper 3 dagen ontstond consensus onder driekwart van de Congresleden over een brief aan de regering Obama, waarin het belang van de VS-Israel relatie nog eens wordt onderstreept en gewezen op de solide steun in het Congres voor het VS-Israel bondgenootschap”, zo luidt het. AIPEC bejubelt deze enorme steunbetuiging voor de “speciale relatie” tussen de VS en Israel, die gegrondvest is op “gedeelde waarden en gezamenlijke belangen, op democratie, tolerantie, de rule of law en op het nastreven van vrede”.
De volledige brief van het Congres vindt u hier. De Congresleden zijn “diep” bezorgd over de recente spanning tussen de VS en Israel. Men omschrijft de kaakslag aan vicepresident Biden als “een pijnlijk, betreurenswaardig incident, dat in alle onschuld werd gedaan”. De ondertekenaars wijzen op “het partnerschap in de strijd tegen terrorisme” en op de “sterke strategische relatie” tussen beide landen. “Een sterk Israel is van groot belang voor de veiligheid van de VS en staat borg voor stabiliteit in het Midden Oosten”, zo luidt het. “Wij vrezen dat de zo sterk uitvergrootte spanning in de relatie geen bijdrage levert aan de gezamenlijke belangen. Wij moeten bovenal blijven letten op het Iraanse kernwapenprogramma dat een bedreiging vormt voor vrede en stabiliteit in het Midden Oosten”.
De tekst bagatelliseert de “sterke, Congresbrede steun voor Israel, inclusief die op het gebied van veiligheid en andere belangrijke middelen”. Men wijst op de onafhankelijkheidsverklaring van Israel, waarin het “buurstaten en hun bevolking” oproept om “banden van samenwerking en wederzijdse hulp” te smeden met “het in eigen land neergestreken soevereine Joodse volk“. Een gelofte die Israel “herhaaldelijk heeft waargemaakt door het nemen van pijnlijke risico’s om vrede te bereiken met zijn buren”, zo luidt het. Men benadrukt de uitspraak van Biden dat “de zaken in het Midden-Oosten maar vooruitgaan als iedereen ervan doordrongen is dat de VS en Israel naadloos op elkaar aansluiten als het gaat om veiligheid”. Mede dankzij de steun van de VS kon Israel vrede sluiten met Egypte en Jordanië. Deze VS betrokkenheid is ook essentieel om vrede te bereiken tussen Israel en “de Palestijnen”, betogen de 327 Congresleden. “Ondanks de buitengewone vriendschap tussen onze landen zullen er verschillen blijven. Die lossen wij best geruisloos, op goed geloof en vertrouwelijk op, zoals het oude strategische bondgenoten betaamt”.
Als men door het jargon heenkijkt vallen enkele zaken op. Afgezien van de hypocriete opmerkingen over “democratie, tolerantie, de rule of law en het nastreven van vrede” is de opmerking over het Iraanse kernwapenprogramma zorgwekkend. Dat wordt als vaststaand feit vermeld, terwijl er geen enkel bewijs is voor zo’n programma. De brief lijkt steun te willen verwerven voor Israel zelfs onder moeilijke omstandigheden, maar verhult toch niet de binnenlandse politieke tegenstellingen in dit dossier. Men lijkt vrede te willen sluiten met “de Palestijnen”, maar geen soevereine Palestijnse staat voor ogen te hebben. Men blijkt zich zorgen te maken over de publieke opinie in de wereld en laat aanvoelen dat men de VS-Israel problemen in het vervolg liefst achter gesloten deuren bespreekt. Tenslotte lijkt “stabiliteit” het streefdoel boven alles. In zijn boek What Uncle Sam really wants zegt Noam Chomsky dat “stabiliteit” codetaal is voor “veiligheid voor de hoogste klasse en buitenlandse ondernemingen”, met de uitleg: “Kan dat niet langs democratische weg tot stand komen, dan moet dat worden opgelegd”. Alles bij elkaar: hallucinant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten