Het Iraanse “complot”, het zoveelste Amerikaanse dubbel spel

    

Mansoor Arbabsiar, een gefailleerde Iraans-Amerikaanse autoverkoper, die in opdracht van de Iraanse geheime dienst een moordaanslag op de Saudische ambassadeur in de VS beraamt. Opiumsmokkel naar Mexico, in ruil voor bomaanslagen op Saudische en Israëlische ambassades in Argentinië. Uitbesteed aan een Mexicaans drugskartel die bekend staan te worden geïnfiltreerd door Amerikaanse agenten. Wie bedenkt zoiets? Zelfs voor de lichtgelovige Amerikanen is zo’n verhaal bespottelijk. Wat kan Iran winnen met zo’n actie? Die kan alleen maar een dood en verderf zaaiende vergeldingsactie uitlokken, zelfs oorlog. Een oorlog die Iran niet wil. In de regio zijn er maar twee landen die aansturen op oorlog, of tenminste een verdere verslechtering van de betrekkingen tussen de VS en Iran: Saudi Arabië en Israël.

Iran wil de betrekkingen met Washington juist verbeteren. Zo probeerde president Ahmadinejad recent een eerdere poging [1] om kernbrandstof voor een experimentele kernreactor uit te ruilen, nieuw leven in te blazen. Het voorstel hield in dat Iran de productie van delen van het uraniumverrijkingsprogramma zou stopzetten in ruil voor brandstof uit de VS. Dit voorstel kon op heel wat bijval rekenen, getuige een artikel in de International Herald Tribune. [2] Maar elke hoop op betere betrekkingen is nu wel verkeken. Zoals de bovenstaande videoclip laat zien beweerde President Obama tijdens een op Fox News uitgezonden persconferentie [3] glashard dat de verdachte in direct contact stond met mensen binnen de Iraanse regering en door die mensen werd betaald en aangestuurd. ”Wij beschikken over specifieke gegevens, en die staan open voor een ieder,” aldus de president.

Maar navraag over deze gegevens op de website van de president die “is committed to creating the most open and accessible administration in American history” [4] leverde geen enkele reactie op. Washington heeft tot op heden geen enkele onderbouwing gegeven van de beschuldigingen. Naar verluidt [5] waren de feiten al maanden bekend. President Obama werd al in juni ingelicht, de Saudische koning Abdullah medio september. Waarom komt men er dan pas nu mee naar buiten? De gebruikelijke verdachten komen in aanmerking. Neoconservatieven. De wapenlobby. Rechts-radicalen, extremistische Republikeinen en hun geestverwanten bij de media. De Israël Lobby. Het Saudische koningshuis, dat nu staat geboekstaafd als “slachtoffer” van de “slechte” Iraniërs, terwijl het in werkelijkheid er alles aan doet om een Arabische Lente in de Perzische Golf te verhinderen, en zelfs Bahrein is binnengevallen om het verzet daar meedogenloos de kop in te drukken.

Hoe moeten we het verhaal over het plan om de Saudische ambassadeur in de VS te vermoorden duiden? De internationale analisten verschillen van mening. Er zijn meer non-believers dan believers. Paul Rogers [6] behoort tot de laatste categorie en meent dat de beschuldiging kan leiden tot een gevaarlijke confrontatie tussen oude tegenstanders. Mohsen M. Milani [7] ziet het verhaal als een nieuwe episode in de complexe koude oorlog tussen Iran en Saudi Arabië. Martin Indyk [8] ziet een verband met de deal rond de vrijlating van de Israëlische soldaat Gilad Shalit door Hamas, de Palestijnse politieke groepering die Gaza bestuurt, en meent dat de invloed van Iran in de regio afneemt. Stephen Walt, [9] die een tussenpositie inneemt, spreekt over een afleidingsmanoeuvre en een opstapje naar de verkiezingscampagne van 2012.

Andrew Sullivan [10] wijst op sceptische reacties in Europese kwaliteitskranten. De Frankfurter Allgemeine [11] echter steunt Obama en wijst erop dat die elke twijfel aan de geloofwaardigheid van de hand wees. Alexander Cockburn [12] vindt het maar een absurd verhaal en stelt zich vragen over de gevolgen die een zwakke Amerikaanse president aan het complot verbindt. Stephen Lendman [13] spreekt ronduit over een valse aanklacht en wijst erop dat Washington sinds de Iraanse revolutie van 1979 voortdurend het conflict zoekt. Patrick Cockburn [14] ziet overeenkomsten met het optreden van de Amerikaanse buitenlandminister Colin Powell in de VN in 2003, die over “onweerlegbaar bewijs” beschikte dat Saddam Hussein massavernietigingswapens ontwikkelde. Paul Woodward [15] komt met een originele stelling: het verhaal moet de Saudi’s ertoe aanzetten de olieproductie te verhogen, waardoor de olieprijzen dalen, Iran daar meer onder lijdt dan Saudi Arabië, de Amerikaanse economie kan aantrekken en de herverkiezingskansen van Obama stijgen.

Andrew Scott Cooper [16] ziet het complot als onderdeel van een langdurige economische oorlog tussen de beide landen, met olie als inzet. Karen Greenberg [17] ziet er dan weer een FBI valstrikoperatie in en meent dat Justitie “is wagging the dog of US foreign policy on Iran.” Bill Van Auken [18] tenslotte meent dat Arbabsiar in Mexico was om drugs te smokkelen, werd opgepakt door de Drug Enforcement Administration (DEA) [19] en tot instrument gemaakt voor Washington om een valse terreurcase te bekokstoven tegen Iran. Van Auken herkent hierin de extreme roekeloosheid van het Amerikaanse buitenlands beleid en de meedogenloze hang naar provocatie als middel om zijn geopolitieke belangen te dienen. De verergerende economische crisis maakt dat het Amerikaanse imperialisme steeds wanhopiger zijn dominantie uitoefent over de olieproducerende regio’s in de Perzische Golf en Centraal Azië. Het heeft het afgelopen decennium daarvoor gevochten in Afghanistan en Irak en ziet Iran steeds meer als de regionale grootmacht die zijn roofzuchtige ambities in de weg staat.

Wie heeft dit verhaal op touw gezet? Nu vaststaat dat de DEA de spil is geweest moet de verdenking op Washington vallen. Wat wil men bereiken? Een uiterst openhartige Obama wijst op het feit dat de Iraanse bevolking het slachtoffer wordt van verder aangescherpte sancties. De president roept dus op tot regime change. Is er sprake van dubbel spel en een voorwendsel voor oorlog? Washington heeft zich over de gebeurtenissen ongemeen hard uitgelaten, wat erop zou kunnen wijzen dat de groeiende spanning met Iran een kritisch punt heeft overschreden en dat het Amerikaanse publiek en de wereld worden gewaarschuwd dat een oorlog in het verschiet ligt. De roep om oorlog klinkt al zo lang, vooral uit Israëlische hoek, dat in sommige kringen de vraag niet luidt of het tot oorlog met Iran komt, maar wanneer. Stapt Obama mee in dit scenario? Men mag dat betwijfelen. Obama is er de man niet naar om zijn “eigen” grootschalige oorlog te beginnen, al was het alleen maar omdat die verwoestender zal zijn dan alle oorlogen uit het laatste decennium. Bovendien zitten de Amerikanen bepaald niet te wachten op een nieuwe oorlog. Het heeft er dus alle schijn van dat dit verhaal, net als de beschuldigingen aan het adres van Noord-Korea rond het Cheonan incident, [20] een stille dood sterft.

[1] het oorspronkelijke voorstel werd beschouwd als “bedreiging” omdat een deal de optie van een militaire “oplossing” en “regimewisseling” zou doorkruisen, zie Geopolitiek in perspectief: “How an Iranian analyst stands up to his Western prospective peers”
[2] Ali Vaez en Charles D. Ferguson: “An Iranian Offer Worth Considering”
[3] YouTube: "Obama: U.S. Will Make Sure Iran "Pays the Price" 2011”
[4] zie de “Contact Us” pagina op de website van het Witte Huis
[5] Pepe Escobar: “The occupy Iran Fast and Furious plot (extended)”
[6] Paul Rogers: “Iran and America: components of crisis”
[7] Mohsen M. Milani: “Iran and Saudi Arabia Square Off”
[8] Martin Indyk: “The Iranian Connection”
[9] Stephen Walt: “Obama doubles down”
[10] Andrew Sullivan: ”Europe And The Saudi Terror Plot”
[11] Frankfurter Allgemeine: “Obama weist Zweifel an Verwicklung Teherans zurück
[12] Alexander Cockburn: “War with The U.S. Is of No Interest to Iran; Who Invented This Absurd Plot?”
[13] Stephen Lendman: “Iran Falsely Charged with Fake Terror Plot”
[14] Patrick Cockburn: “This bizarre plot goes against all that is known of Iran's intelligence service”
[15] Paul Woodward: “How Obama could benefit from the alleged Iranian bombing plot”
[16] Andrew Scott Cooper: “The Oil Wars”
[17] Karen Greenberg: ”The FBI sting in the tail of the Saudi ambassador 'assassination plot'”
[18] Bill Van Auken: “US steps up sanctions and threats against Iran over alleged terror plot”
[19] Zie DEA’s triomfantelijke persbericht: “DEA Helps Foil Iranian Terror Plot”
[20] Geopolitiek in perspectief: “Hoe grootmacht Amerika zijn dominante positie probeert te vrijwaren”