“Whatever [the UN-]Charter might say, its decision making structure is designed to prevent any challenge to the great powers that have permanent seats on the Security Council.”
Lawrence Davidson in Palestine and the Fate of the United Nations, 12 November 2010
Zoals zo vaak de afgelopen vele jaren slikken onze traditionele media kritiekloos de berichtgeving van persbureaus die worden aangestuurd door gewiekste Westerse lobbyisten en PR-mensen. Wij blijven propaganda over ons heen krijgen die niet alleen ons beeld van wat er in de wereld werkelijk gebeurt vertroebelt, maar ook ons als kiezers moet voorbereiden op nieuw gewapend ingrijpen in strategische gebieden waar Westerse belangen op het spel staan. “Ban Ki-moon ‘zeer ongerust’ over toestand in Syrië,” en “Hij riep de Syrische autoriteiten op om zich aan het staakt-het-vuren te houden,” [1] zo krijgen wij te horen na het bezoek van de secretaris-generaal aan de Belgische premier Elio Di Rupo. Eerder kregen de brave Belgische krantenlezers van hun minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders te horen: “Het inzetten van waarnemers van de Verenigde Naties in Syrië vormt een test van de bereidwilligheid van president Bachar al-Assad om het vredesplan na te leven.” [2]
De Nederlandse NRC, dat zich nog altijd als kwaliteitskrant positioneert en al weer geruime tijd redactioneel wordt aangestuurd door de Vlaming Peter Vandermeersch, drukt [3] kritiekloos het bericht van Associated Press (AP) [4] af dat de “eerste zes waarnemers van de Verenigde Naties … erop moeten toezien dat de Syrische regering zich aan de fragiele wapenstilstand houdt. De VN wil uiteindelijk 250 waarnemers in Syrië hebben om erop toe te zien dat de militaire troepen van president Assad zich aan de afgesproken wapenstilstand houdt.” De boodschap die consequent over ons wordt uitgestort is: de Syrische regering houdt zich niet aan het staakt-het-vuren, Assad is niet bereid het vredesplan na te leven. Geen woord over het optreden van de gewapende oppositie. De Nederlandse NOS kopt [5] zelfs: “Ban Ki-moon ziet escalatie Syrië,” en laat het Nederlandse publiek weten dat de secretaris-generaal “ondanks de aanvaarding door Syrië van het vredesplan van Kofi Annan” de toestand ziet verslechteren. De Nederlandse publieke omroep die aan neutrale duiding moet doen suggereert ijskoud dat de escalatie die de secretaris-generaal verwacht geheel en al te wijten is aan het optreden van de Syrische regering "tegen de eigen burgers."
Alternatieve media laten een heel ander beeld zien. Zo meldt voormalig CIA-medewerker Philip Giraldi geheime NAVO-acties in Syrië vanuit een Turkse militaire basis bij de grens. De VS wil hoe dan ook een regimewissel [en een plooibare marionettenregering]. De strijd kan uitmonden in een veel omvangrijkere niet-verklaarde oorlog dan die in Libië. Een oorlog tussen Soennieten, Sjiieten en Alawieten, waarbij de Christenen “door de gehaktmolen worden gedraaid,” aldus Giraldi. [6] En onderzoeksjournalist Pepe Escobar toont [7] in zijn column The Roving Eye in de Asia Times interessante geopolitieke achtergronden: de door de VS verafschuwde pijplijn van Iran naar Pakistan (en mogelijk China) die in 2014 operationeel kan zijn; hoe Gazprom dankzij de sancties tegen Iran de Europese energiemarkten kan blijven domineren; hoe Amerikaanse beleidsmakers in het mondiale machtsspel aan het kortste eind trekken; over het strategisch belang van Syrië voor de Russische marine en hoe de NAVO de suprematie in de Middellandse Zee nastreeft; over de herovering van Afrika door AFRICOM [8] en over het plan voor een pijplijn tussen Iran, Irak, Syrië en Libanon.
Specifiek over Syrië zegt Escobar dat Turkije de Free Syria Army (FSA) een schuilplaats verleent op enkele meters van de Syrische grens. [9] Turkije herbergt in Iskanderun niet alleen een NAVO-commandocentrum, het is [militair] opgeschoven precies tot de grens en zet daarmee de deur open voor een komen en gaan van zwaarbewapende guerilla's/huurlingen die een soevereine staat aanvallen. Men mag dus rekenen op een zich eindeloos herhalend scenario: de FSA valt een Syrische grenspost aan en brengt Syrische militairen om het leven, om onder een kogelregen terug te trekken in een Syrisch vluchtelingenkamp dat natuurlijk getroffen wordt [wat luidkeels internationaal protest oproept]. De Turkse Buitenlandminister Ahmet Davutoglu - van de gefantaseerde zero problems with our neighbours politiek - moest vanwege de escalatie aan de grens hals over kop uit China terugkeren. Zouden de Chinese leiders hem hebben gezegd dat zijn land met vuur speelt?
In ieder geval bewijst de escalatie aan de Turks/Syrische grens dat de NAVO nul komma nul geïnteresseerd is in het welslagen van de door Kofi Annan tot stand gebrachte wapenstilstand. De gevechten zullen alleen maar verder escaleren. Vanzelfsprekend heeft een soeverein land als Syrië schriftelijke garanties geëist dat ook de gewapende tegenstanders zich houden aan het staakt-het-vuren. Maar de FSA heeft al aangekondigd dat het dat niet doet. De strijd gaat in verhevigde mate voort. Qatar en het Saudische Koningshuis blijven de FSA en andere guerrillagroepen bewapenen, Libische “rebellen” worden ingevlogen, en dit alles terwijl speciale troepen van twee permanente Veiligheidsraadsleden, Groot-Brittannië en Frankrijk, in Syrië opereren. Gaat Turkije over tot het instellen van safe havens, dan mengt het zich direct in de Syrische burgeroorlog en verklaart het in feite de oorlog aan Damascus. Maar daarmee is het regime van Bashar al-Assad nog niet verdreven. Al wat het moet doen is zich niet laten verleiden tot een orgie van foltering, standrechtelijke executies en ongebreidelde bombardementen, om daarmee de diplomatieke steun van de BRICS leden Rusland en China te behouden. Het zijn de gewone Syriërs die tussen twee vuren zitten en de tragische slachtoffers zijn.
In dit cynische spel rond Westerse belangen is VN secretaris-generaal Ban Ki-moon blijkens zijn publieke optreden een trouw dienaar van het Westen. De hoogste baas van het internationale podium waar landen hun conflicten vreedzaam moeten oplossen loopt braaf aan de leiband van de permanente Veiligheidsraadsleden. De hoogste arbiter in internationale betrekkingen is partijdig. De immer zo minzaam ogende secretaris-generaal is een wolf in schaapskleren [10], de wereld wordt geregeerd door the law of the jungle. [11] Maar de secretaris-generaal was in het Israel-Palestina conflict al door de mand gevallen. Palestijnen mogen zich van hem niet verdedigen tegen een gewelddadige Israëlische bezetter. [12] Daarmee schendt Ban Ki-moon het internationaal recht, en - om het met de woorden van de Palestijnse activist Anwar Gharbi [13] te zeggen - moet hij niet op zijn post blijven: de internationale gemeenschap moet zich op zijn positie beraden wegens partijdigheid.
[1] Knack: “Ban Ki-moon "zeer ongerust" over toestand in Syrië”
[3] Annemarie Coevert: “Eerste waarnemers in Syrië geland”
[4] Wikipedia: “Associated Press”
[5] NOS: “Ban Ki-moon ziet escalatie Syrië”
[6] Geopolitiek in perspectief: “NATO vs. Syria”
[7] Scott Horton: “Scott Horton Interviews Pepe Escobar”
[8] Wikipedia: “United States Africa Command”
[9] Pepe Escobar: “What's goin' on at the Turkish-Syrian border?”
[10] ENCYCLO online encyclopedie: ”wolf in schaapskleren”
[11] Wikipedia: “The Law of the Jungle”
[12] Stephen Lendman: “Ongoing Israeli State Terror”
[13] Palestine News Network: “Ban Ki-Moon Condemned For Israeli Bias”
[13] Palestine News Network: “Ban Ki-Moon Condemned For Israeli Bias”
Posts
