Must read: “A People's History of the United States”

 

After the fall of the Soviet Union in 1991, the US emerged as the world's sole superpower. Its reliance on the reach of the Pentagon to compensate for a waning hegemony in other domains, and the necessity to contend with shrinking resources, rising adversaries, and growing resistance, led to a record number of US interventions. With two of the most massive interventions, those in Iraq and Afghanistan, underscoring the inability of Washington to realize all of its imperial goals, the United States has turned to expanded and deadly military imperial overkill, which now also becomes visible in Pakistan, Yemen and Somalia.

To comprehend America's rationale for its post-cold war global role, one has to understand the less widely known side of America's history. When Martin Luther King Jr. stated that the US was the most violent of all nations, he would only have needed to point to history books such as A People's History of the United States in support of his view. Since its publication in 1980, this great work by the late American historian and political scientist Howard Zinn has been chronicling American history from the bottom up, throwing out the official version of history taught in schools. “I wanted to present American history from the standpoint of those people who had been left out of the textbooks," Zinn said. "You know, from the standpoint of GI’s rather than generals, of working people, rather than industrialists; of the victims of war, rather than the military heroes.”

Critics claimed that Zinn was unpatriotic. He responded that patriotism also requires dissent, activism, and a critical assessment of standard takes on history. The World War II Army Air Force veteran - an early and outspoken critic of the US war in Vietnam - was 87 when he died January 27, 2010. Too bad Howard was not around to document the first black President's failures. In Zinn's view these were ever so similar to the other ambitious politicians' grab for more land and power, at the expense of the people.

Asked 17 November, 2008, by The Indypendent how the newly elected president Obama could ensure transformational change, Zinn answered:

“Withdraw troops from Iraq and Afghanistan as fast as ships and planes can carry them home, declare that the United States will not engage in aggressive wars, renounce the Bush doctrine of preventive war and the Carter doctrine, which threatens force to control Mideast oil, and start dismantling our military bases overseas. He should announce that we are henceforth a peace-loving nation, no longer a target for terrorists and no longer engaging in terrorism ourselves. He should reduce the military establishment and the military budget down to a bare minimum and create a jobs program for young people instead of recruiting them for military service.”

The similarity to the quote Obama used during his Cairo speech of June 4, 2009 is striking: “Indeed, we can recall the words of Thomas Jefferson, who said: ‘I hope that our wisdom will grow with our power, and teach us that the less we use our power the greater it will be’." A pledge the current president has yet to redeem.

"I’ve been searching hard for a highlight,” Zinn wrote in The Nation January 21, 2010, about the first year of the Obama administration. “I don’t see any kind of a highlight in his actions and policies. … I think people are dazzled by Obama’s rhetoric, and that people ought to begin to understand that Obama is going to be a mediocre president - which means, in our time, a dangerous president.”

A People's History of the United States possesses something few books offer: the potential to re-wire how people think of their government, their history, their relationship to democracy, and their own political agency. It is currently ranked 169th in books on Amazon, 21st in History of the Americas, 20th in History of the United States, and first in Nonfiction Government Democracy.

A 752 pages updated hardcover edition is on sale at HarperCollinsPublishers. Whilst we strongly recommend the purchase of a physical copy, our readers may first like to take a look at two online versions: a full version (made available by History is a Weapon with Howard Zinn's explicit permission), and a summary. Dutch readers may prefer the hardcover version Geschiedenis van het Amerikaanse volk, published by EPO. Democracy Now  recorded audio and video material with a reading of “A People’s History of the United States", featuring  Howard Zinn and a group of actors.

Notes

Francis Shor: “Imperial Overkill and the Death of US Empire”

Patt Morrison: “A People’s History of the United States' author spoke with KPCC a month before his death”

Wikipedia: "A People's History of the United States"

Wikipedia: "Howard Zinn"
Wikipedia: "The Indypendent"
The New York Times: "Obama’s Speech in Cairo"
  

Israel schiet met het nederzettingenbeleid in eigen voet

    

Op 23 september sprak de Amerikaanse president Barack Obama de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties toe. Hij riep de leden op zich achter het vredesproces in het Midden-Oosten te scharen. Shihab Rattansi van het TV-station Al Jazeera sprak hierover met Ali Hasan Abunimah, een Palestijns-Amerikaanse journalist en medeoprichter van Electronic Intifada, een onafhankelijke website over het Israel-Palestina conflict. Hieronder een bewerkt transcript.

Vraag:  President Obama zei: “De tegenstanders van deze gesprekken zijn cynici”. U bent dus een cynicus!

Antwoord:  Wie is na het beluisteren van deze speech geen cynicus? Gisteren liet de VN Mensenrechtencommissie nog weten dat er voldoende bewijs is om de Israëli’s te vervolgen die de 9 mensenrechtenactivisten op het Gaza Freedom konvooi ombrachten. En dan krijgen we vandaag van de president van de Verenigde Staten te horen dat men “Israel niet moet afbreken”. Hij zei ook dat als Palestijnen Israëli’s doden dat geen verzet is, maar ik heb hem nog nooit horen zeggen dat de Israëlische massamoorden op Palestijnse burgers niet als zelfverdediging zijn te klasseren. Dat we van de president spijtig genoeg dus niets nieuws gehoord hebben belooft weinig goeds voor het vredesproces waarin hij zoveel heeft geïnvesteerd.

Vraag:  Iedereen weet dat dit de laatste kans is op een twee-staten oplossing. Bronnen in Israel bevestigen dat Netanyahu veranderd is, hij weet dat dit een historisch moment is. Is dat dan allemaal onzin?

Antwoord:  Men moet Obama beoordelen op wat hij doet, niet op wat hij zegt. Israel lijkt absoluut geen interesse te hebben in een twee-staten oplossing. Als ze daar echt in geïnteresseerd waren, dan bleven ze niet voortdurend nederzettingen bouwen in bezet Palestijns gebied. Dan zouden ze geen huizen met de grond gelijk maken zoals gisteren in Atur, dan zouden ze geen kolonisten sturen naar Silwan in bezet Oost Jeruzalem, zoals de kolonist die gisteren Samir Sirhan doodschoot, een vader van 5 kinderen. Uit geen van deze acties blijkt een verlangen naar vrede, noch naar een twee-staten oplossing.

Vraag:  President Obama en de leden van het Kwartet hebben gezegd: “Wij vinden dat de bouwstop moet worden verlengd. Maar we menen ook dat de besprekingen moeten doorgaan”. Zet dat druk op de Palestijnen of de Israëli’s?

Antwoord:  Wat is dat nu voor praat van de president van het machtigste land ter wereld? In de Verenigde Naties heeft hij niet eens het lef om te zeggen dat de bouw van Israëlische nederzettingen een brutale schending is van heel wat Veiligheidsraadresoluties en een schending van de Vierde Conventie van Genève. Een verlenging van het zogenaamde moratorium is voor niemand een gunst, het is een bindende verplichting onder het internationale recht. Israel moet niet alleen stoppen met de bouw, de nederzettingen die men in overtreding op het internationale recht heeft gebouwd moeten ook afgebroken worden. Het moet ook de Apartheidmuur op de West Bank afbreken. Bij vonnis van het Internationaal Gerechtshof in 2004 is die immers illegaal. De president zei toen hij het over Iran had dat het internationale recht werkt, maar vreemd genoeg heeft de president van de Verenigde Staten niet het lef om het internationale recht in te roepen als het over Israel gaat. Waarom?

Zoals reeds aan de orde kwam in deel 2 van de trilogie “Chas Freeman: forceer een doorbraak in het vredesproces Israel-Palestina", vindt ook Abunimah dat Amerika faalt als honest broker. Het heeft met Israel een speciale relatie, een “onverbrekelijke band”, het houdt Israel de hand boven het hoofd vanwege “nationale belangen”. Het meet met twee maten. Veiligheidsraadresoluties gelden wel voor Palestijnen, niet voor Israëli’s. De Amerikaanse Midden-Oosten politiek is geheel in de greep van de Israel Lobby. Die wordt aangestuurd door Netanyahu. Washington heeft wel een poging gedaan om de bouwstop met twee maanden te verlengen. Het bood daartoe Israel vérstrekkende garanties. Maar Netanyahu wees die hooghartig van de hand en vernederde zo opnieuw de president van de Verenigde Staten.

Opnieuw broedt de VS op mogelijkheden om de vredesgesprekken te laten voortgaan. Maar is dat nog wel mogelijk met een regime in Israel dat door religieuze fundamentalisten wordt gedomineerd? Een regime dat Joden uit de VS ronselt om zich als milities te vestigen op het land dat "God" hen heeft gegeven? Wie steunt een regime dat het Oude Testament inroept als ware het een notariële acte?

Net als Australië, Canada, de Verenigde Staten en Nieuw Zeeland was de stichting van Israel niet in de haak. Maar het verschil is dat deze landen geen apartheidssysteem kennen, maar alle burgers dezelfde rechten toekennen in één land en zich hebben ingespannen om de autochtone bevolking schadeloos te stellen. Israel eist voortdurend dat de Palestijnen het land erkennen als Joodse Staat. Een onmogelijke eis omdat de Palestijnse Israëli’s daarmee als niet-Joden hun burgerrechten zouden verliezen. En ook een onheuse eis, omdat geen enkel lid van de internationale gemeenschap Israel heeft erkend als Joodse Staat en al evenmin de nederzettingen buiten de grenzen van 1967 of Jeruzalem als Israëlische hoofdstad.

In dit stadium kan de leugen waaronder Israel bestaat alleen nog maar leiden tot een seculiere, unitaire staat, waar binnen afzienbare tijd de Palestijnen de meerderheid vormen. Dat land heet dan Palestina, waar - net als in het Zuid-Afrika van na het apartheidsregime - de voormalige onderdrukkers niet meer de eerste viool spelen. Israel schiet met het nederzettingenbeleid dus in eigen voet.

De tragedie is dat het juist de Israëlische en Joodse onwetendheid, arrogantie en paranoia is die de staat Israel vernietigt. Het land kan niet zonder financiële steun van Amerika. Geleidelijk keert het Jodendom zich tegen Israel, zeker de jongere generatie. De wereldopinie is sinds de Israëlische aanval op Gaza in de winter 2008/2009 omgeslagen. Operation Cast Lead was Israel’s Sharpeville, het keerpunt in de strijd tegen apartheid in Zuid-Afrika. Er is dus hoop voor Palestina. Voor wie geduld heeft.