Op 23 september sprak de Amerikaanse president Barack Obama de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties toe. Hij riep de leden op zich achter het vredesproces in het Midden-Oosten te scharen. Shihab Rattansi van het TV-station Al Jazeera sprak hierover met Ali Hasan Abunimah, een Palestijns-Amerikaanse journalist en medeoprichter van Electronic Intifada, een onafhankelijke website over het Israel-Palestina conflict. Hieronder een bewerkt transcript.
Vraag: President Obama zei: “De tegenstanders van deze gesprekken zijn cynici”. U bent dus een cynicus!
Antwoord: Wie is na het beluisteren van deze speech geen cynicus? Gisteren liet de VN Mensenrechtencommissie nog weten dat er voldoende bewijs is om de Israëli’s te vervolgen die de 9 mensenrechtenactivisten op het Gaza Freedom konvooi ombrachten. En dan krijgen we vandaag van de president van de Verenigde Staten te horen dat men “Israel niet moet afbreken”. Hij zei ook dat als Palestijnen Israëli’s doden dat geen verzet is, maar ik heb hem nog nooit horen zeggen dat de Israëlische massamoorden op Palestijnse burgers niet als zelfverdediging zijn te klasseren. Dat we van de president spijtig genoeg dus niets nieuws gehoord hebben belooft weinig goeds voor het vredesproces waarin hij zoveel heeft geïnvesteerd.
Vraag: Iedereen weet dat dit de laatste kans is op een twee-staten oplossing. Bronnen in Israel bevestigen dat Netanyahu veranderd is, hij weet dat dit een historisch moment is. Is dat dan allemaal onzin?
Antwoord: Men moet Obama beoordelen op wat hij doet, niet op wat hij zegt. Israel lijkt absoluut geen interesse te hebben in een twee-staten oplossing. Als ze daar echt in geïnteresseerd waren, dan bleven ze niet voortdurend nederzettingen bouwen in bezet Palestijns gebied. Dan zouden ze geen huizen met de grond gelijk maken zoals gisteren in Atur, dan zouden ze geen kolonisten sturen naar Silwan in bezet Oost Jeruzalem, zoals de kolonist die gisteren Samir Sirhan doodschoot, een vader van 5 kinderen. Uit geen van deze acties blijkt een verlangen naar vrede, noch naar een twee-staten oplossing.
Vraag: President Obama en de leden van het Kwartet hebben gezegd: “Wij vinden dat de bouwstop moet worden verlengd. Maar we menen ook dat de besprekingen moeten doorgaan”. Zet dat druk op de Palestijnen of de Israëli’s?
Antwoord: Wat is dat nu voor praat van de president van het machtigste land ter wereld? In de Verenigde Naties heeft hij niet eens het lef om te zeggen dat de bouw van Israëlische nederzettingen een brutale schending is van heel wat Veiligheidsraadresoluties en een schending van de Vierde Conventie van Genève. Een verlenging van het zogenaamde moratorium is voor niemand een gunst, het is een bindende verplichting onder het internationale recht. Israel moet niet alleen stoppen met de bouw, de nederzettingen die men in overtreding op het internationale recht heeft gebouwd moeten ook afgebroken worden. Het moet ook de Apartheidmuur op de West Bank afbreken. Bij vonnis van het Internationaal Gerechtshof in 2004 is die immers illegaal. De president zei toen hij het over Iran had dat het internationale recht werkt, maar vreemd genoeg heeft de president van de Verenigde Staten niet het lef om het internationale recht in te roepen als het over Israel gaat. Waarom?
Zoals reeds aan de orde kwam in deel 2 van de trilogie “Chas Freeman: forceer een doorbraak in het vredesproces Israel-Palestina", vindt ook Abunimah dat Amerika faalt als honest broker. Het heeft met Israel een speciale relatie, een “onverbrekelijke band”, het houdt Israel de hand boven het hoofd vanwege “nationale belangen”. Het meet met twee maten. Veiligheidsraadresoluties gelden wel voor Palestijnen, niet voor Israëli’s. De Amerikaanse Midden-Oosten politiek is geheel in de greep van de Israel Lobby. Die wordt aangestuurd door Netanyahu. Washington heeft wel een poging gedaan om de bouwstop met twee maanden te verlengen. Het bood daartoe Israel vérstrekkende garanties. Maar Netanyahu wees die hooghartig van de hand en vernederde zo opnieuw de president van de Verenigde Staten.
Opnieuw broedt de VS op mogelijkheden om de vredesgesprekken te laten voortgaan. Maar is dat nog wel mogelijk met een regime in Israel dat door religieuze fundamentalisten wordt gedomineerd? Een regime dat Joden uit de VS ronselt om zich als milities te vestigen op het land dat "God" hen heeft gegeven? Wie steunt een regime dat het Oude Testament inroept als ware het een notariële acte?
Net als Australië, Canada, de Verenigde Staten en Nieuw Zeeland was de stichting van Israel niet in de haak. Maar het verschil is dat deze landen geen apartheidssysteem kennen, maar alle burgers dezelfde rechten toekennen in één land en zich hebben ingespannen om de autochtone bevolking schadeloos te stellen. Israel eist voortdurend dat de Palestijnen het land erkennen als Joodse Staat. Een onmogelijke eis omdat de Palestijnse Israëli’s daarmee als niet-Joden hun burgerrechten zouden verliezen. En ook een onheuse eis, omdat geen enkel lid van de internationale gemeenschap Israel heeft erkend als Joodse Staat en al evenmin de nederzettingen buiten de grenzen van 1967 of Jeruzalem als Israëlische hoofdstad.
In dit stadium kan de leugen waaronder Israel bestaat alleen nog maar leiden tot een seculiere, unitaire staat, waar binnen afzienbare tijd de Palestijnen de meerderheid vormen. Dat land heet dan Palestina, waar - net als in het Zuid-Afrika van na het apartheidsregime - de voormalige onderdrukkers niet meer de eerste viool spelen. Israel schiet met het nederzettingenbeleid dus in eigen voet.
De tragedie is dat het juist de Israëlische en Joodse onwetendheid, arrogantie en paranoia is die de staat Israel vernietigt. Het land kan niet zonder financiële steun van Amerika. Geleidelijk keert het Jodendom zich tegen Israel, zeker de jongere generatie. De wereldopinie is sinds de Israëlische aanval op Gaza in de winter 2008/2009 omgeslagen. Operation Cast Lead was Israel’s Sharpeville, het keerpunt in de strijd tegen apartheid in Zuid-Afrika. Er is dus hoop voor Palestina. Voor wie geduld heeft.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten