donderdag 6 juli 2017
Hoe onze publieke radio de oorlogshetze tegen Syrië ondersteunt
“De
slachtoffers van de aanval dinsdag in Khan Sheikhun, in de Syrische
provincie Idlib, zijn vermoedelijk blootgesteld aan minstens twee
verschillende chemische stoffen.” Dat meldde
Het Nieuwsblad 5 april op basis van informatie van Artsen
zonder Grenzen (AzG)
die medische
teams ter plaatse had.
Sommige
slachtoffers hadden
symptomen
die overeenkomen met blootstelling aan een neurotoxische stof zoals
saringas of een vergelijkbare chemische stof, andere
roken naar bleekmiddel,
wat duidt
op chloor,
aldus
AzG.
Over
wat er in
Khan
Sheikhun precies gebeurd is en wie daar
voor verantwoordelijk
is
lopen
de gemoederen hoog op. Het
Westen, onder aanvoering van de VS, het Verenigd Koninkrijk (VK) en
Frankrijk, beweren op hoge toon dat de Syrische luchtmacht een
sarinbom heeft gedropt op
Khan Sheikhun en daarbij
honderden mensen in hun slaap omgebracht.
Syrië en Rusland zeggen
dat de Syrische luchtmacht een opslagplaats
van onder andere chemische wapens van rebellen heeft gebombardeerd
waarbij dodelijk toxisch
materiaal vrijkwam.
Verklaringen
van sommige ooggetuigen duiden op sarin, die van anderen op chloorgas
van het type dat eerder al werd gebruikt door rebellen. De
Organisatie
voor het Verbod op Chemische Wapens (OPCW)
hield
het voorlopig op sarin
of
een sarin-achtige stof. De OPCW heeft geen mandaat om schuldigen aan
te wijzen en doet dat dan ook niet. Maar de Westerse mogendheden
rollen wel over elkaar heen om, verwijzend naar de OPCW
verslaggeving, Syrië met de vinger te wijzen. Dat de Russische
regering vervolgens de onpartijdigheid van de OPCW in vraag stelt en
daarbij wijst op de OPCW-teamleiders in Syrië die toevallig beide
uit het VK komen, moet niet verbazen.
Zo
wees
de Russische buitenlandminister
Sergei Lavrov erop
dat de OPCW geen vaststellingen heeft gedaan in Khan
Sheikhun en
al evenmin in de Syrische luchtmachtbasis in Shayat waar de chemische
wapens vandaan zouden zijn gekomen. De OPCW kwam
tot zijn oordeel op basis van biomedische stalen afkomstig uit
Turkije, dat
partij is in de oorlog in Syrië, aldus Lavrov. En toen Rusland erop
aandrong neutrale leden in het OPCW-inspectieteam op te nemen en
alsnog inspecties uit te voeren in Khan
Sheikhun en
de Shayat-luchtmachtbasis werd
dat voorstel door het dagelijks bestuur van de OPCW dat wordt
aangevoerd door de VS, het
VK
en Frankrijk hooghartig weggestemd.
In
een omvangrijk en nogal
technisch
artikel
maakt
de Amerikaanse voormalig wapeninspecteur Scott
Ritter brandhout
van de manier waarop het OPCW-onderzoek in Syrië is gevoerd en
bevestigt daarmee dus de kritiek van de Russen. Ritter beschuldigt
OPCW-directeur Achmet Üzümcü van manipulatie van de
onderzoeksmethoden en wijst op diens nauwe banden met de regeringen
in Turkije, de VS, het VK en Frankrijk die al jarenlang de
regering-Assad omver willen werpen. De OPCW is de zoveelste
internationale organisatie die zijn geloofwaardigheid verliest, aldus
Ritter, die in één adem aandringt op het ontslag van ambassadeur
Üzümcü.
Ook
de
Pulitzerprijs bekroonde Amerikaanse journalist Seymour
Hersh en
de in
Nazareth wonende Britse journalist Jonathan
Cook uitten
zware kritiek op
de manier waarop het Westen tracht alsnog de strijd in Syrië in zijn
voordeel te beslechten. Op
29 juni liet
onze
publieke Radio
1
een
heel ander geluid horen. “Er zijn wel degelijk chemische wapens
ingezet tegen een dorp in Syrië”, waarna
de in het Midden-Oosten gespecialiseerde radiojournalist Jens
Franssen ons wist te vertellen dat een
OPCW-rapport bevestigt dat het
om sarin ging, het
verweer van Syrië over giftige dampen van een gebombardeerd
wapenopslag was doorgeprikt en “met aan zekerheid grenzende
waarschijnlijkheid” het Syrische “regime” de schuldige was.
In
een serie tweets en Twitter-privéberichten wees Franssen op het
OPCW-rapport van 19 mei en
dat
van 30 mei. Maar
die
spreken
enkel
over de staalname en de uitslag. Niets over een bominslag, slechts
over de “site of the incident”. De
rapporten zeggen
wel
dat mensen
zijn blootgesteld aan sarin en
dat sarin
een chemisch wapen is,
maar niet dat sarin als
wapen
is gebruikt. Maar
Franssen beweert dat wel op Radio 1.
De
OPCW neemt de bocht veel te kort: “deze gruwel[ijke daad], die
haaks staat op de normen van de Conventie” wordt veroordeeld. En
als klap op de vuurpijl: “de aanstichters van deze verschrikkelijke
aanval ...”, terwijl men geen begin van bewijs aandraagt van een
aanval, restanten van de bom, enzoverder. Franssen’s bewering
“Syrië is vrijwel zeker schuldig” blijkt te berusten op
mondelinge informatie van een anonieme bron in Nederland, maar daar
staat niets van op papier, laat staan dat er ecnhte bewijzen
voorhanden zijn.
Franssen
liet nog weten dat hij zich mede laat leiden door informatie van
Bellingcat. “Elliot
Higgins van Bellingcat is werkelijk autoriteit. Interviewde de man 3
jaar geleden over Mh-19. Gun jezelf paar uur op deze kritische open
source. Lees bv Mh19 dossier. Met details. Zo ook artikels met alle
detail foto's over vorige chem wapens in Syrië. Veel leesplezier.”
Maar
het Bellingcat
research collectief
is al geruime tijd geleden afdoende ontmaskerd als een
propaganda-instrument van Westerse mogendheden. Zie bijvoorbeeld
hier,
hier,
hier,
hier
of
hier.
Wie
als journalist Bellingcat nu nog voor vol aanziet is wel heel naïef.
Maar
dat een met ons aller belastinggeld gefinancierde publieke omroep als
Radio 1 zich bezondigt aan valse, gevaarlijke,
minstens
voorbarige informatie is uitermate kwalijk.
Van
een rectificatie, of desnoods aanvullende informatie die de
opmerkingen van Franssen in context plaatsen wilde men niet horen.
Vandaar
dat deze “burgerjournalist” zich hieraan wijdt. Het
Westen moet militair ingrijpen, Assad moet weg, dat moet voor
onze publieke omroep blijkbaar de
boodschap blijven. Is de Europese Unie klaar voor miljoenen nieuwe
Syrische vluchtelingen?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten