Israel blijft voor Nederland “het uitverkoren volk”

    

“Minister Maxime Verhagen (Economische Zaken) brengt deze week een werkbezoek aan Israël en de Palestijnse gebieden. Verhagen ontmoet onder anderen de Israëlische premier Benjamin Netanyahu en Salam Fayyad, regeringsleider bij de Palestijnse Autoriteit op de Westelijke Jordaanoever.” Dat meldt het Nederlands dagblad [1] op 12 juni 2011 op basis van een bericht van het Algemeen Nederlands Persbureau (ANP), bericht dat aanvullend o.a. zegt: “Hij bespreekt met beiden het verloop van de vredesonderhandelingen, de situatie in de regio en mogelijk verdere samenwerking op het gebied van economie, landbouw en innovatie. Later deze week staan ook ontmoetingen gepland met de Israëlische president Shimon Peres en Avigdor Liebermann, de minister van Buitenlandse Zaken.”

Het zoveelste staaltje van een vals beeld van de Nederlandse media. Elke kanttekening dat “de Palestijnse Autoriteit op de Westelijke Jordaanoever” niet de legitieme Palestijnse vertegenwoordiger is ontbreekt. En een kritische noot over “het verloop van de vredesonderhandelingen” kan er al evenmin af. Daar was immers nooit echt sprake van. Achtereenvolgende Israëlische regeringen gaan onverdroten voort met het bouwen van illegale nederzettingen, het schenden van de burgerrechten van de Palestijnse bevolking op de Westelijke Jordaanoever en het gijzelen van de Palestijnen in de Gazastrook. Een Nederlandse minister die op bezoek gaat bij de ultrarechtse minister van Buitenlandse Zaken Avigdor Lieberman, die nota bene zelf in een illegale nederzetting op de Westelijke Jordaanoever woont en dagelijks gebruik maakt van de snelweg naar zijn werk die voor de Palestijnen verboden gebied is. Een polariserende figuur in het Israëlische politieke landschap en bovendien uiterst controversieel: na jarenlang onderzoek werd hij op 13 april 2011 in staat van beschuldiging gesteld wegens fraude, misbruik van vertrouwen, witwassen van geld en omkopen van getuigen. [2]

Met zijn ja-stem voor VN resolutie 181-II [3] heeft Nederland zich verplicht op te komen voor de belangen van beide partijen in het Israel-Palestina conflict. De Nederlandse overheid laat het echter consequent afweten, omdat het verdedigen van Palestijnse belangen niet past in de politiek van déze staat Israël. Een lafhartige houding die nog eens 'prachtig' werd gedemonstreerd nadat de verkiezingen in de Palestijnse gebieden in 2006 Hamas op democratische wijze aan de macht hadden gebracht. Omdat dit in Israel niet in goede aarde viel gaven de Westerse landen, incl. Nederland, toe aan Israëlische druk om geen relaties met Hamas aan te knopen. Maar recent bereikten Fatah en Hamas een akkoord om een regering van nationale eenheid te vormen. Hoe kan een Nederlandse bewindsman dan gaan praten met Fayyad, die Hamas ziet als stroman van het Westen en diens eenzijdige benoeming als Palestijns regeringshoofd verwerpt?

Fayyad wordt door het Westen zowat de hemel ingeprezen over zijn economische successen op de Westelijke Jordaanoever. Uit een recent rapport van het United Nations Relief and Works Agency (UNRWA) [4] blijken die echter een mythe te zijn. De economische groei is vooral het gevolg van Westerse financiële steun. Sinds medio 2010 groeit de werkloosheid op de Westbank veel sneller dan de werkgelegenheid, terwijl de koopkracht van een gemiddeld inkomen uit arbeid blijft dalen. Een citaat uit het UNRWA rapport: “De bezetting en daarmee samenhangende infrastructuur zoals nederzettingen en aan kolonisten voorbehouden wegen die Palestijns land binnendringen en verdelen, de gewelddadigheid van de kolonisten en de afscheidingsmuur op de Westelijke Jordaanoever, hebben afbreuk gedaan aan de vooruitzichten voor de Palestijnen in het algemeen, en de vluchtelingen in het bijzonder. Dit zal de afhankelijkheid van hulp voor de vluchtelingen nog vergroten, en de druk op UNRWA doen toenemen.”

Wat heeft de Nederlandse minister van Economische Zaken hier te bieden? Doorheen gans zijn politieke carrière staat Verhagen, die in Nederland kampt met een “slinks imago” [5], op de bres voor Israel. Als zelfverklaarde propagandist van de mensenrechten was hij wel voorstander van sluiting van Guantánamo Bay, maar wilde geen gevangenen opvangen. Dat zou hem immers tot spot van Wilders' PVV maken. Deze gladde Nederlandse machtspoliticus weet als geen ander hoe het toegaat in de afgegrendelde Gazastrook, op de Westelijke Jordaanoever en in Oost-Jeruzalem. De onderstaande video van Zuheir a-Rajabi, een Palestijn uit Silwan [6] [7], dat deel uitmaakt van Oost-Jeruzalem, geeft daar een schrijnend beeld van.

Door zijn bezoek steunt de Nederlandse minister de regering Netanyahu, die ten koste van alles Palestijnse eenheid wil verhinderen. Een regering die geen vrede wil, omdat vrede verhindert dat Israel zijn Zionistische doelstellingen realiseert: een Joodse staat op gans het gebied van historisch Palestina, van de zee tot (ten minste) de rivier de Jordaan. [8] Zo blijft het conflict nog lang voortduren, hoe meer de “vijand” verdeeld is hoe beter. Een situatie waar Nederland decennia lang met volle overtuiging aan meewerkt, Israel is immers het uitverkoren volk. Ten koste van de Palestijnse bevolking, die smacht naar een eengemaakte Palestijnse overheid en het einde van de bezetting.

[1] Het Nederlands Dagblad: “Verhagen naar Israël en Palestijnse gebieden”
[2] Wikipedia: “Avigdor Lieberman”
[3] Ibid: “United Nations Partition Plan for Palestine”
[4] UNRWA, the UN agency for Palestine refugees: “New UN research challenges conventional view of the West Bank economy”
[5] Hugo Logtenberg: “Maxime Verhagen, een betrouwbare rat”
[6] Wikipedia: “Silwan”
[7] zie ook Mel Frykberg: “Silwan children abducted from their bedrooms”
[8] Uri Avnery: “IN ONE word: Bravo!”