Is het integratiebeleid van Nederland zoveel slechter dan dat van de VS?

In haar NRC column “Harteloos Nederland” van 5/3/2010 neemt Heleen Mees vanuit New York de integratiepolitiek van Nederland op de korrel. Zij tekent een rooskleurig beeld van de situatie in de VS en verengt voor een stuk het debat tot het onderwerp “taal”. Maar integratie betekent ook “gelijke kansen”. En daar mankeert het aan, zowel in Europa als in Amerika.

Mevrouw Mees vergelijkt Nederland met New York, traditioneel de toegangspoort van emigranten tot de VS. Een land van immigranten van velerlei oorsprong. Die in een tijdspanne van honderden jaren samen Amerika hebben gemaakt tot de smeltkroes die het vandaag is. Zo’n “macro-cosmos” kan men niet vergelijken met Nederland met een honderden jaren bestaande eigen identiteit, dat moeite heeft met sommige immigranten van de laatste tientallen jaren. Iets waar Nederland weinig onderdoet voor menig ander Europees land.

Kan men niet met evenveel recht vanuit Europa spreken over het surrealistische schouwspel in Amerika van de gigantische oververtegenwoordiging van de “zwarten” in de Amerikaanse gevangenissen? Over het fenomeen van de doodstraf waar de “zwarten” vooral voor in aanmerking komen? Over de oververtegenwoordiging van de “zwarten” in het Amerikaanse leger dat wereldwijd wordt ingezet ter verdediging van de Amerikaanse belangen (lees: vooral die van de gegoeden, dus blanken)? Over de omvangrijke groep (vooral Mexicaanse) “illegalen” die met uitzetting worden bedreigd maar waar menig rijke blanke graag gebruik van maakt als klusjesman/vrouw, mensen die op alle vlakken tussen wal en schip vallen?

Welk land is nu hartelozer? Nederland, dat zijn best doet, programma’s ontwikkelt? Of Amerika, waar de “zwarten” dan wel geen slaven meer zijn maar nog altijd niet gelijke kansen krijgen?